دکترسیموس راس ، مدیر HATII دانشگاه گلاسگو
شری ترکل در حوزه‌ی مطالعات کلاسیک درخصوص اینترنت، به زندگی روی صفحه‌ی نمایش و خاصه فضای اجتماعی آن پرداخته است.داستان او روایت یکی از کارناوال ها، نابهنجاری های اجتماعی، و منحرفانی است که زندگی آن ها وقف فضای متن محور شده است و جهان مجازی به منظور ایجاد گونه ای زندگی برای خود به هنگام نبود زندگی واقعی در جهان استفاده می کنند.
امسال زمانی‌که نتایج دو مسلم است آن است که مطالعه ترکل بسان بسیاری از مطالعات اینترنتی به متنی تاریخی تبدیل شده است که پدیده ای سیال را در لحظه ای از تاریخش فراچنگ می آورد.این پژوهش همسان پژوهشی قوم نگارانه است.در این زمان از تاریخ اینترنت کار قوم‌نگارانه بر روی اینترنت ارزشمند خواهد بود چرا که خود روشی است برای ثبت و فهم کنش‌های اجتماعی و فضایی که این فناوری ایجاد می‌کند.قوم نگاری تنها راه بررسی فرهنگ مجازی و جوامع اینترنت محور را پیش‌روی ما می‌نهد.
اگر برآن باشیم تا گزارشی از اینترنت تهیه کنیم که به ما امکان دهد تا تجربیاتی نظیر تجربیات ترکل یا تجربیات دانشجویان من را تکرار کند به این مواد نیاز داریم:
1. محتوا (مطلب)؛
2. تبادلات علمی چرا که این پیوند‌ها و تبادلات مطالب زیادی درخصوص نوع نگرش مردم، دانشمندان معاصر، و نهادها و مؤسسات علمی در اختیار ما می‌نهند؛
3. تعامل در خود وب/اینترنت؛
4. ارتباط مستقیم فضای نت محور؛
5. شیوه‌های دسترسی و ثبت نحوه تغییرات (مثلاً حرکت از فضای »متن محور» به فضای »تصویر محور»)؛
6. تصاویری از نحوه‌ی کاربرد، خواه به مثابه صورت جلسات جامع که فرد را قادر می سازد تا در تعامل جامع کاربر محور پاسخگو باشد و خواه در قالب توالی های تصویری؛
7. چند سخت‌افزار یا داده‌های کافی برای امکان‌پذیر کردن تقلید از آن؛ و،
8. به‌کار بردن خود نرم‌افزارها.
و بدین منظور باید این موارد را ایجاد کنیم:
1. مکانیزم هایی که عمل خودسندسازی (سندسازی توسط خود شخص) را تسهیل می‌کنند و نیز بافتی که در آن امکان ایجاد متاداده‌های لازم برای حفظ اطلاعات در شکل رایج و کارکردی آن‌ها وجود داشته باشد؛
2. منابع بزرگ، و مشترک اطلاعاتی؛
3. فضاهای مجازی؛ و،
4. امکان استفاده همزمان از این اطلاعات.
نوشته شده توسط حامد عزیزخانی در شنبه 87/6/2 و ساعت 10:0 عصر | نظرات دیگران()
